Ik zal nooit vergeten dat tijdens één van mijn eerste lessen filosofie op de basisschool een jongetje slechts mopperend voor zich uit zat te staren. Hij droeg een spider-man shirt. De enige woorden die ik uit hem kon krijgen was dat hij liever niet bij filosofie was ingedeeld. Dat was namelijk saai. ‘Oh’, zei ik, ‘dan vind je spider-man zeker ook saai. Dat is namelijk ook een filosoof.’ Voor het eerst keek hij op. Niet volledig overtuigd, vroeg hij op een ongeïnteresseerde toon: ‘Waarom dan?’. Ik vertelde hem dat Spider-man iedere dag om zich heen keek wie er hulp nodig had en op welke manier hij kon helpen. Spider-Man probeert de wereld mooier te maken. Dat doen filosofen ook. ‘Dus’, zei ik tegen hem, ‘wanneer jij aan het filosoferen bent, ben je eigenlijk ook een beetje een superheld.’ De daaropvolgende weken was deze jongen één van de enthousiaste kinderen uit de hele groep.

Bedankt Stan Lee voor het inspireren van miljoenen kinderen over de hele wereld.